Lewis Carroll je pseudonim. Čovjek koji je autor klasika "Alisa u zemlji čudesa" je bio matematičar sa oksfordskog koledža Christ Church i zvao se Charles Dogson. U jednom od svojih zadnjih članaka za New Scientist  Melanie Bayley, koja na Oxford-u priprema svoju doktorsku disertaciju iz filozofije, je istraživala način na koji Dogson koristi neke od likova ovog popularnog književnog djela kao sredstvo kritike  novih matematičkih tokova 19. vijeka.

Za matematičare 19. vijek je bio veoma turbulentan period, period koji je donio dosta novih i kontraverznih koncepata (kao što su, npr., imaginarni brojevi), prihvaćenih od tadašnje matematičke zajednice. Naizgled besmisleni ovi novi koncepti su ohrabrili matematičare tog doba da istražuju nove ideje. Bayley ističe kako je : „ Veliki broj matematičara bio spreman prihvatiti nove koncepte sve dok koriste operacije u konzistentnom okruženju“.

   Prema istraživanju dr. Chau Tran-a i Larry Silverberg-a sa Univerziteta Sjeverna Karolina precizniji šut pri izvođenju slobodnih bacanja je matematičko pitanje.

Upotrebom trodimenzionalne kompjuterske simulacije  kojom su simulirali oko stotinu hiljada putanja košarkaške lopte, dvojica istraživača su odredila karakteristike idealnih slobodnih bacanja. Pri istraživanju pretpostavili su da je igrač koji izvodi slobodna bacanja muškarac, visok 198 cm i da je u trenutku izbačaja lopta na visini od 213 cm.

Ovakve fantomske gužve nastaju u slučaju gustog saobraćaja kao posljedica niza malih smetnji, recimo da vozač malo jače pritisne kočnicu ili se malo više približe automobilu ispred, sve ovo može da eskalira u samoodrživu saobraćajnu gužvu.